یادداشت، چرایی عدم پاسخ طالبان به حملات آمریکا در افغانستان - وبلاگ آپ

به گزارش وبلاگ آپ، پس از توافقنامه دوحه حملات هوایی آمریکا به طالبان در بعضی مناطق افغانستان ادامه دارد اما طالبان به دلیل نگاه استراتژیک و راهبردی سکوت اختیار نموده است تا زمان توافق طی گردد و سپس تصمیم بگیرد.

به گزارش دفتر منطقه ای وبلاگ آپ، طالبان با استفاده از صندلی قومی، قدرت نظامی و نیز ضعف دولت افغانستان به عنوان پرقدرترین گروه در این کشور، در سالهای اخیر همیشه مناطق تحت نفوذ خود را گسترش داده و با تصرف مناطق و بعضی شهرها با قدرت نمایی در مقابل نیروهای خارجی، دولت افغانستان را نیز به چالش کشیده است.

حملات طالبان حتی در زمان مذاکره با آمریکا در قطر کاهش نیافت و این گروه همیشه بر تامین اهدافی مانند خروج نیروهای خارجی، حذف نام سران طالبان از فهرست سیاه و آزادی زندانیان و بعضی مسائل دیگر تاکید داشت.

اعضای طالبان با توجه به اختلافات اشرف غنی و عبدالله و مسائل داخلی افغانستان از موضع پر قدرت در این مذاکرات حضور یافتند و پایان در دهم اسفند سال 1398 توافقنامه ای بین طالبان و آمریکا در قطر امضا شد که به نظر بسیاری از کارشناسان منافع بسیاری را برای این گروه در پی داشت.

توافقنامه صلح طالبان و آمریکا دارای چهار محور است و هر دو طرف ملزم به رعایت آن شده اند.

بر اساس این توافقنامه، نیروهای آمریکایی و ناتو پس از مدت 14 ماه افغانستان را ترک نمایند، گروه طالبان تضمین کند که از خاک افغانستان هیچ تهدیدی علیه آمریکا و متحدان آن نخواهد شد، گفت وگوهای بین الافغانی در 20 اسفند (1398) شروع شود و آخرین مورد هم برقراری آتش بس دائمی میان دولت افغانستان و گروه طالبان است.

همچنین در این توافقنامه ذکر شده است که هر چهار بخش فوق با هم مرتبط و وابسته هستند و هر یک بر اساس جدول زمانی توافق شده و شرایط توافق شده اجرایی خواهد شد.

در این توافقنامه همچنین دو طرف متعهد شدند که به یکدیگر حمله ننمایند و حتی زلمی خلیلزاد نماینده ویژه آمریکا که از طرف دولت ترامپ این توافق را به امضا رساند نیز بارها اذعان کرد که در این مدت هیچ آمریکایی جانش را از دست نداده است.

اما با این حال، آمریکا پس از توافقنامه قطر بارها طالبان را هدف حملات هوایی قرار داده است و مقامات نظامی آمریکایی در افغانستان همیشه به صراحت گفته اند که این حملات ماهیت تدافعی داشته و در حمایت از نیروهای افغان صورت گرفته است.

گروه طالبان در اردیبهشت ماه امسال با ارسال فهرستی به رسانه ها تاکید نمود که افراد طالبان 50 بار در 19 ولایت از سوی نیروهای آمریکایی هدف حمله قرار گرفته اند و نیز تداوم حملات هوایی آمریکا در مناطق غیرجنگی را سرپیچی از توافقنامه قطر دانستند.

به نظر می رسد که یک رابطه برای طالبان بر اساس منافع این گروه با آمریکا شکل گرفته و هر دو طرف برای استفاده از یکدیگر کوشش می نمایند. برای طالبان توافقنامه امضا شده در قطر، امتیازات زیادی را به همراه داشته است که حفظ آن برای این گروه اهمیت بسیاری دارد.

حتی محمد نعیم سخنگوی دفتر سیاسی طالبان در قطر در واکنش به پیروزیجو بایدن در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا گفته بود که امیدوار است رئیس جمهور جدید آمریکا بر توافقنامه قطر که زمینه خروج کامل نیروها از افغانستان را فراهم می نماید، پایبند باشد.

وی به خبرگزاری فرانسه گفت: ما با دولت آمریکا توافق را امضا کردیم نه یک شخص؛ امیدواریم روندی که شروع شده تضعیف نشود بلکه تقویت شود.

بر اساس توافقنامه قطر به نوعی طالبان مشروعیت یافته اند، دولت افغانستان در حاشیه قرار گرفته است، بیش از 5 هزار زندانی این گروه آزاد شده اند و اکنون نیز خواهان آزادی 7 هزار زندانی دیگر هستند. همچنین نیروهای خارجی باید خارج شوند. بنابراین مواردی که ذکر شد و دیگر منافع، طالبان را ملزم به پایبندی و خویشتنداری در این توافق نموده است.

باوجودی که مذاکرات بین الافغانی برخواسته از توافق قطر بود اما دولت افغانستان نقشی در این توافقنامه بین آمریکا و طالبان نداشت و همیشه در حاشیه بود. حتی سوءتفاهم هایی بین کابل و واشنگتن ایجاد شد.

دولت افغانستان در زمان مذاکرات قطر همیشه می ترسید که توسط آمریکایی ها دور زده شود و گاه و بیگاه انتقادهایی را انجام می داد که تاثیری در اراده طرفهای مذاکره در آن موقع در دوحه نداشت.

به هر حال، در یک کلام باید گفت که طالبان توافق دوحه را برد صددرصد خودشان می دانند و صبر و خویشتنداری آنها نیز به نوعی استراتژیک و راهبردی است.

به نظر می رسد طالبان منتظر است تا مدت زمان توافق طی شود و سپس درباره مسائل مهم در افغانستان تصمیم گیری نمایند. ضمن اینکه شواهد و قراین و اوضاع جنگ در افغانستان حاکی از آن است که طالبان همچنان حالت جنگی خودش رو حفظ نموده است.

.