سفر به آپالاچی، تجربه ای هیجان انگیز - وبلاگ آپ

به گزارش وبلاگ آپ، گاهی اوقات بعضی تصمیمات در زندگی نظیر ماجرای این مقاله که درباره کوه پیمایی در راستا آپالاچی (Appalachian Trail) است، می تواند جریان زندگی شما را تغییر داده و معنای حیات را نشان تان دهد.

این مقاله تجربیات فردی است که به آپالاچی سفر نموده و آن را در وب سایت prevention، با کاربران به اشتراک گذاشته است:

در اینجا قصد دارم تجربه شخصی خود را با شما در میان بگذارم، در سن 43 سالگی از کارم استعفا دادم تا به کوه آپالاچی بروم. شادی، سختی، پشتکار و رنج این سفر 71 روزه، خیلی بیشتر از همه عمرم به من درس آموخت.

در سال 2015 شغلی کسل کننده در یک موسسه غیرانتفاعی آموزشی داشتم و به لطف درآمدش می توانستم وسایل زیبایی برای آپارتمانم بخرم و وقت کافی برای یوگا، پیاده روی روزانه و دویدن داشتم. اما این شغل مرا ارضا نمی کرد. اغلب به این نوشته معروف فکر می کردم که می گفت زندگی عمیقی داشته باش و در پی لحظات خوش زندگی باش.

با این که زندگی خوب و راحتی داشتم، ولی خیلی سطحی شده بود. واقعا دوست داشتم کمی از کارم فاصله بگیرم و دست به قلم شوم. شاید این موضوع تغییر کوچکی به نظرتان برسد، اما برای کسی که جوانی خود را با بی پولی گذرانده، شب های زیادی را با غذاهای مقرون به صرفه سپری نموده و مشقت های دو شغله بودن را تجربه نموده است، قدم بزرگی محسوب می شد.

واقعا می توانستم با پس اندازی که داشتم، شش ماه را در جنگل بگذرانم. با این که ایده مضحکی بود، اما برای ماه ها به آن فکر می کردم. شاید یک مسافرت طولانی فرصت مناسبی باشد تا بتوانم راجع به شغل جدیدی فکر نموده و برنامه ریزی کنم. شاید هم سختی یک سفر طولانی با کوله پشتی، قدرت یک شروع دوباره را به من بدهد. بالاخره روزی می رسد که به راحتی می گویم: بله، انجامش می دهم. ماه های بعدی با برنامه ریزی ، خوش بینی، ترس و هیجان همراه بود. تا این که در آوریل 2016 از کارم استعفا دادم و یک پیاده روی طولانی در جهت آپالاچی را شروع کردم.

با این حال چندین روز پیاده روی در کوه آپالاچی این دغدغه ها را کاهش داد. خیلی سخت تر و بهتر از انتظارم شد. صبح های فوق العاده و معرکه ای داشت، اما با شب هایی سرد و تاریک و غم انگیز همراه بود. با وجودی که بوی بدی می دادم و لاغر شده بودم، اما دوستان جدیدی پیدا کردم و قوی تر از قبل شده بودم. از قید و بند جامعه آزاد بودم و زیر آسمان بی نهایت و سکوت جنگل لذت می بردم.

زیبایی و آرامش جنگل و منظره ها حیرت آور در کنار افزایش اندروفین، باعث سلامتی روحی ام شده بود. پیاده روی از شروع تا انتهای یک جهت طولانی هیچ گاه رویای من نبود، اما وقتی در یکی از روزهای سفرم با زوجی برخورد کردم که جهت طولانی معروف آپالاچی را پیاده روی نموده بودند، انگیزه پیدا کردم.

باز هم یک پشه دیگر در گوشم ویز ویز می کرد، دستم را بالا آوردم تا دورش کنم، دیدم فایده ای ندارد؛ همه جا هستند. دقیقا 56 روزی بود که در این هوای گرم و شرجی، کیلومترها راه را به بالای این کوه طی نموده بودم. لباسم خیس عرق شده بود و کوله پشتی 15 کیلویی که به همراه داشتم، اوضاع را بدتر نموده بود. برای من که اهل سفر با کوله پشتی نبودم، تحمل این شرایط سخت بود.

متاسفانه بعد از 1000 کیلومتر پیاده روی پایم شکست و مجبور شدم مسافتی را تا جاده اصلی طی کنم تا بتوانم به شهر برگردم و راهی خانه شوم. یک روز قبل از خاتمه سفرم، آسمان تیره و تار شد و طوفان شدیدی به راه افتاد. باران سیل آسایی روی من می ریخت. اوضاع بدی داشتم، خسته بودم و نمی توانستم از باد و باران فرار کنم. به حدی ناراحت به من فشار آورده بود که شروع کردم به جیغ زدن. بعدها فهمیدم که طوفان جان چندین نفر را در غرب ویرجینیا گرفته بود. بعد از طوفان در حالی که همچنان باران می بارید، لنگان لنگان به سمت جاده راه افتادم.

هر کس دیگری بود، حتما از این ماجرا درس می گرفت و می فهمید که قادر به کنترل همه امور نیست. با این که متوجه جایگاه حقیر و کوچک ام در جهان شدم، اما نه تسلیم نشدم و نه زیر بار این موضوع رفتم، فقط این ماجرا را تحمل کردم. درس من از این تجربه این بود که فهمیدم، هر چند رها کردن زندگی مملو از رفاه و راحتی را دوست ندارم، اما زنده خواهم ماند و نتیجه آن واقعا ارزش اش را دارد. نتوانستم این پیاده روی طولانی را تمام کنم، ولی به هدف ام رسیدم و توانستم اعتیاد به راحتی و آسایش را کنار بگذارم.

این درس به من شجاعت داد تا در پی استقلالی بروم که همواره آرزویم بود. شغل آزاد غیرقابل پیش بینی است و احتمال شکست هم وجود دارد. در عین حال سود زیادی ندارد. الان در خانه ای مقرون به صرفه قیمت و کوچک تر ساکن هستم، اما زندگی معنادارتری دارم و روح ام آزاد و شاد است. دیگر نیازی نیست وقت زیادی را صرف امور بی فایده کنم و با این کارها روح خود را به نابودی بکشانم. حالا می دانم که آزادی ذی قیمت است.