واریس در زنان2 برابر مردان - وبلاگ آپ

به گزارش وبلاگ آپ، واریس، بیماری نام آشنایی است. این نام از ریشه یونانی واریکس به معنای پیچ دار گرفته شده. پزشکان می گویند احتمال واریسی شدن در همه سیاهرگ های بدن وجود دارد اما بیشترین محل ابتلا، اندام های پایینی و پاها هستند و البته احتمال ابتلا به این اختلال در سیاهرگ های زنان، دو برابر مردان است. با این بیماری بیشتر آشنا شوید.

واریس در زنان2 برابر مردان

واریس، بیماری نام آشنایی است. این نام از ریشه یونانی واریکس به معنای پیچ دار گرفته شده. پزشکان می گویند احتمال واریسی شدن در همه سیاهرگ های بدن وجود دارد اما بیشترین محل ابتلا، اندام های پایینی و پاها هستند و البته احتمال ابتلا به این اختلال در سیاهرگ های زنان، دو برابر مردان است. با این بیماری بیشتر آشنا شوید.

سیاهرگ های واریسی، سیاهرگ های پیچ دار و متسعی هستند که در نزدیکی سطح پوست تشکیل می شوند. سیاهرگ های واریسی در نتیجه اختلال عملکرد دریچه های موجود در سیاهرگ ها ایجاد می شوند. در حالت طبیعی، این دریچه ها از بازگشت خون در جهت برعکس (از بالا به پایین) جلوگیری می کنند. ممکن است این دریچه ها در اثر عواملی مثل بارداری، ضعف مادرزادی، چاقی و یا ایستادن طولانی مدت تحت کشش قرار گیرند. وقتی دریچه ها ضعیف شده و دیگر قادر به بسته شدن طبیعی نباشند، حوضچه هایی از خون در سیاهرگ ها ایجاد می گردد و در نتیجه، سیاهرگ ها متسع و واریسی می شوند.

سیاهرگ های عنکبوتی

سیاهرگ های عنکبوتی نوع خفیفی از سیاهرگ های واریسی هستند. آنها کوچک تر و به سطح پوست نزدیک ترند و شبیه شبکه عنکبوت به نظر می رسند. اینها از نظر طبی خطرناک نیستند اما ممکن است از نظر بالینی نگران کننده باشند. علایم و نشانه های سیاهرگ های واریسی به شرح زیر است:

سیاهرگ های متسع و اغلب برجسته ای که زیر پوست اندام های پایینی قابل مشاهده اند؛

تغییر رنگ خاکستری مایل به قهوه ای در مچ پا؛

و زخم های پوستی نزدیک مچ پا.

وریدهای سطحی یا وریدهای عمقی؟

عروق واریسی سطحی، به شکل متسع و پیچ دار و به رنگ آبی تیره هستند. ممکن است هیچ دردی نداشته باشد یا درد خفیفی در اندام های پایینی خود حس کنید. گاهی سیاهرگ های عمقی واقع در اندام های پایینی درگیر می شوند و تورم قابل توجه و حتی زخم های پوستی را به وجود می آورند. این حالت با نام نارسایی وریدی شناخته می گردد. پزشک پاهای شما را در حالی که ایستاده اید معاینه می کند و در پی تورم که نشانه دیگری از اختلال عملکرد دریچه های سیاهرگی است، می گردد. زخم ها از طریق سیاهرگ های واریسی یا اختلال عمل دریچه های سیاهرگی که معمولا نزدیک مچ پا قرار گرفته اند، ایجاد می شوند. علت آن خیس خوردن طولانی مدت بافت مچ پا است زیرا خروج خون سیاهرگی کاهش می یابد. ایجاد رنگ دانه های قهوه ای معمولا پیش درآمد ایجاد یک زخم هستند. سیاهرگ های واریسی تهدیدکننده حیات نیستند اما با گذشت زمان تمایل به افزایش دارند. اگر شما نگران ظاهر سیاهرگ ها هستید یا شما را آزار می دهند با پزشک خود صحبت کنید. در موارد شدید، ممکن است پوست مجاور سیاهرگ واریسی دچار خارش یا زخم و یا تغییر رنگ گردد. در صورت بروز زخم های پوستی با پزشک خودتان صحبت کنید. زخم ها نیاز به مراقبت طبی دارند. روش های خود درمانی قادرند پیشرفت و احساس ناراحتی ناشی از سیاهرگ های واریسی را کاهش دهند. در برخی موارد برای اصلاح سیاهرگ های واریسی شدید، انجام عمل جراحی ضرورت می یابد.

زخم های عروقی پوست

حالا که درباره بیماری واریس صحبت کردیم، بد نیست به برخی دیگر از زخم های عروقی پوست هم اشاره کنیم. زخم های عروقی پوست معمولا از یک زخم کوچک روی پا یا ناحیه ای خارش دار نزدیک مچ پا شروع می شوند و درنهایت، مایع از آنها نشت می کند. این زخم ها نتیجه گردش خون نامطلوب شریان ها یا سیاهرگ های پا یا اندام های پایینی شما هستند که به علت حالاتی از قبیل آترواسکلروز (تصلب شرایین)، دیابت، اضافه وزن یا بارداری ایجاد می شوند. دو نوع اصلی زخم های عروقی پوست، زخم های سیاهرگی و زخم های ناشی از کمبود اکسیژن هستند.

زخم های سیاهرگی: زخم های سیاهرگی شایع ترین زخم های عروقی پوست هستند. آنها به علت مسائل گردش خون سیاهرگی ایجاد می شوند و معمولا روی قسمت داخلی پایین ساق پا یا نزدیک مچ پا تشکیل می شوند. اگر دریچه های یک طرفه که مانع از جریان رو به عقب خون سیاهرگی می شوند، کشیده شده یا آسیب ببینند، خون در سیاهرگ ها تجمع یافته و حوضچه هایی را تشکیل می دهد. تورمی که در پی آن ایجاد می گردد بافت های اطراف را ضعیف می کند. پوست، آبی یا قهوه ای رنگ شده و حالتی چرمی شکل پیدا می کند و درنهایت به یک زخم باز تبدیل می گردد. زخم مایعی شفاف یا خونابه ای را از خود تراوش می کند. اگر سن شما بالای60 سال است، فرد دیگری در خانواده شما مبتلا به این مشکل بوده است و یا عروق واریسی دارید یا باردار هستید، خطر ابتلا به زخم های سیاهرگی در شما بیشتر خواهد بود.

زخم های ایسکمیک: این زخم ها وقتی رخ می دهند که جریان خون اکسیژن دار در شریان های تغذیه کننده اندام های پایین و پاها کاهش یابد. علت اصلی زخم های ایسکمیک، تصلب شرایین است. با پیشرفت تنگی عروق، جریان خون اندام های پایینی و پاها به اندازه قابل توجهی کاهش می یابند. این حالت باعث می گردد پس از راه رفتن به درد یا انقباض موقت عضلات دچار شوید.

ممکن است آزمایش هایی برای مشخص علت زخم و شدت آن ضرورت یابد. این آزمایش ها شامل استفاده از بازوبند فشارسنج روی اندام پایینی و سونوگرافی است. اگر عمل جراحی توصیه گردد پزشک از تصویربرداری با اشعه ایکس به همراه مواد رنگی استفاده می کند تا سیاهرگ ها و سرخرگ های شما را مشاهده کند.

10نکته برای درمان واریس

1 برای پیشگیری از واریس بهتر است از نشستن یا ایستادن طولانی مدت بپرهیزید.

2 اگر نحوه کار شما به گونه ای است که مجبور هستید در محلی بی حرکت بمانید، اندام های پایینی و مچ هایتان را مرتب خم کنید و گهگاه از جا برخیزید و کمی قدم بزنید.

3 بالا گذاشتن پاها (حداقل 30 سانتی متر بالاتر از سطح قلب) در انتهای روز به برطرف شدن تورم پاهایتان کمک می کند.

4 درد خفیف و تورم اندام های پایینی ناشی از نارسایی وریدی گاهی با استفاده از جوراب های واریسی قابل پیشگیری است. این جوراب ها از خارج روی ساق پا فشار آورده و از ایجاد تورم شدید که می تواند به ضخامت پوست و ایجاد زخم منجر گردد، پیشگیری می کنند.

5 ورزش منظم هم با ارزش است. فعالیت هایی مانند راه رفتن، دوچرخه سواری یا شنا به کاهش فشار در سیاهرگ ها و تخفیف ناراحتی کمک می کند.

6 اگر شما مبتلا به سیاهرگ های واریسی یا اختلال عملکرد دریچه های واقع در سیاهرگ های عمقی هستید، یک بخش از درمان عبارت است از پوشیدن لباس مناسب، استفاده از جوراب های واریسی (کشی) مناسب باعث تسکین سریع و طولانی مدت شما می گردد. استفاده از این جوراب ها حین بارداری هم مطلوب است. آنها به طور یکنواخت اندام های پایینی شما را فشرده و به سیاهرگ ها و عضلات پا در به حرکت درآوردن موثر خون کمک کرده و از آنها حمایت می کنند. جوراب های واریس در داروخانه ها موجود است و براساس اندازه دور پا می توانید آنها را تهیه کنید. این جوراب ها را بپوشید، حتی قبل از خارج شدن از بستر.جوراب های واریسی را در تمام طول روز به پا داشته باشید و دقت کنید جوراب هایی که می پوشید در ناحیه بالایی ران یا ساق پا خیلی تنگ نباشند.

7 اغلب زخم های عروقی پس از تشخیص قابل درمان هستند و درنهایت ترمیم می یابند و اگر بدون درمان رها شوند زخم های پوستی این توان بالقوه را دارند که بسیار عمیق شده و بافت چربی، عضله و حتی استخوان را مبتلا سازند.

8 بخش مهم درمان، تمیز کردن زخم و تعویض منظم پانسمان است. در مورد زخم های سیاهرگی می توان از جوراب های فشاری کشی در طول دوره ترمیم زخم، برای بهتر کردن جریان خود استفاده کرد.

9 در صورتی که زخم به درمان متداول پاسخ ندهد، عود کند یا خیلی عمیق باشد به روش های تهاجمی تر نیازمند است.

10 تنها 10 تا 20 درصد از افراد مبتلا به این زخم های سیاهرگی، کاندید جراحی هستند. بیشتر مبتلایان به زخم های ایسکمیک را می توان با روش های بهبوددهنده جریان خون درمان کرد.

این روش ها عبارت اند از: برهنه کردن سیاهرگی به منظور درمان سیاهرگ های واریسی، آنژیوپلاستی بادکنکی که در آن یک کاتتر با سر بادکنکی برای باز کردن شریان تنگ شده به کار می رود. می توان یک استنت (لوله توری فلزی ظریف) را پس از گشاد کردن منطقه مسدود در شریان مبتلا جاسازی کرد تا آن را باز نگه دارد. اما سایر گزینه های درمانی عبارت اند از: جراحی برای خروج رسوبات چربی (پلاک) و لخته های موجود در شریان مسدود یا استفاده از جراحی بای پس که در آن از یک سیاهرگ یا بافت مصنوعی برای پل زدن (میان بر زدن) از منطقه مسدود استفاده می گردد.

نظر کارشناس

اگر شرایط کاری تان به گونه ای است که ناچارید مدام در حالت نشسته یا ایستاده باشید، قبل از آنکه بیماری واریس به سراغ تان بیاید و پشت پاهایتان از وریدهای متورم و پیچ در پیچ قابل رویت عنکبوتی شکل احاطه گردد ورزش و حرکت را در برنامه روزمره خود قرار دهید. تحقیقات نشان می دهد یک چهارم جمعیت زنان از بیماری واریس رنج می برند ولی بیشتر آنها نسبت به این بیماری بی تفاوت بوده و با خوددرمانی از مراجعه به پزشک سر باز می زنند و تنها معدودی از این جمعیت به پزشک مراجعه می کنند. این بیماری اشکال مختلفی دارد که طی آن وریدها و یا سیاهرگ های درشت اندام ها به خصوص پا، برجسته، پیچ و خم دار شده و نمایی آبی رنگ پیدا می کنند که گاهی در حد مویرگ ها و برجستگی آنها نمایی عنکبوتی پیدا می کنند که بیشتر در پای زنان دیده می گردد.

توارث، یکی از مهم ترین عواملی است که در پیشرفت این بیماری نقش دارد. از طرفی، ثابت نشستن و یا ثابت ایستادن، اضافه وزن، پوشیدن لباس های خیلی تنگ و استفاده از قرص های هورمونی (استروژن پروژسترون) هم در ایجاد این بیماری موثرند. افرادی که در معرض ابتلا به این بیماری هستند باید به پزشک مراجعه کنند تا برایشان جوراب استاندارد و مخصوص تجویز گردد. با اندازه گیری کلاس فشار جوراب، فشار لازم برای بازگشت خون ایجاد می گردد که نقش بسیار موثری در تنظیم و جلوگیری از پیشرفت بیماری دارد. در صورت عدم کنترل بیماری واریس در وریدها افزایش قابل توجهی خواهد داشت که در نهایت عضلات پا شروع به درد و احساس سنگینی خواهد داشت. در صورت پیشرفت بیماری، فرد شب ها با سنگینی عضلات، کوفتگی و درد روبرو می گردد که ناچار است برای التیام درد، پاهایش را بالاتر از سطح قلب خود قرار دهد. با پیشرفت واریس، بیماری خود را به شکل تغییر رنگ (لکه های قهوه ای) و چرمی شکل شدن پوست نشان می دهد که در نهایت به ایجاد زخم های واریسی منجر می گردد که خود به خود در قسمت های تحتانی ساق پا به وجود می آید و به راحتی قابل علاج نیستند. گفتنی است، اگر تورم بیش از حد رخ دهد یا پوست روی وریدهای واریسی پوسته پوسته شده، زخمی شده و تغییر رنگ دهد یا مستعد خون ریزی گردد، احتمال ابتلا به درماتیت (التهاب پوست) ناشی از توقف خون در رگ وجود دارد که باید به پزشک مراجعه گردد. اگر وریدهای واریسی قرمز رنگ هستند هم باید به پزشک مراجعه گردد زیرا احتمال دارد فرد به فلبیت (التهاب رگ) مبتلا شده باشد، بنابراین بهتر است شخص در هر مرحله ای از بیماری به پزشک مراجعه کند. واریس، در هر مرحله درمان های مختلفی دارد. در واریس های خفیف، می توان با روش های تزریق موادی داخل رگ های واریسی (اسکلروتراپی) باعث بهبود و جمع شدن رگ های واریسی شد ولی اگر بیماری در مراحل پیشرفته تر باشد، می توان به شکل درمان های سنتی (عمل جراحی و خارج کردن رگ های خراب شده) و روش های پیشرفته استفاده از لیزر داخل وریدی وریدهای واریسی را روی هم خواباند و جمع کرد که هر یک از این روش های درمانی و ترکیبی مستلزم نظر و صلاحدید پزشک متخصص است تا از این طریق از تبدیل بیماری ساده ای همچون واریس به یک بیماری پیشرفته و صعب العلاج جلوگیری گردد. ورزش یکی از عوامل مهم پیشگیری از بیماری است و محیط های گرم و داغ از قبیل سونا و حمام می تواند در پیشرفت بیماری موثر باشد.

چه کار کنیم که واریس نگیریم ؟

افرادی که در ابتدای ابتلا به بیماری هستند، می توانند با مراجعه به پزشک و پوشیدن جوراب مخصوص بیماری خود را درمان کنند. در این میان افرادی که به این بیماری مبتلا نیستند ولی فاکتورهای خطر از قبیل ارث و اشتغال به مشاغل نشسته می توانند با پوشیدن جوراب های استاندارد از بروز این بیماری پیشگیری کنند. این بیماری پرهیز غذایی خاصی ندارد و با عدم اضافه وزن می توان تا حد زیادی از پیشرفت بیماری پیشگیری کرد. یبوست می تواند تا حد بسیار زیادی باعث تشدید بیماری گردد؛ مثلا همورویید که نوعی واریس در ناحیه مقعد است، بر اثر یبوست بروز می کند و به نام بواسیر شناخته می گردد و اگر این عارضه در ناحیه مری ظهور پیدا کند به آن واریس مری گفته می گردد. اگر واریس در طولانی مدت درمان نگردد باعث ایجاد زخم واریسی و لخته خون در وریدهای واریسی به نام ترومبوفلبیت می گردد. بهتر است همه افراد، به خصوص خانم هایی که در پا و اندام تحتانی خود علایمی از واریس مشاهده کرده اند، قبل از پیشرفته شدن بیماری خود به پزشک متخصص عروق مراجعه کرده و با پیگیری، بیماری خود را درمان کنند.

منبع:http://www.salamat.com

/ج

منبع: راسخون