فیلم بلک باتم ما رینی Ma Raineys Black Bottom - خلاصه داستان، نقد و آنالیز - وبلاگ آپ

به گزارش وبلاگ آپ، موسیقی بلوز را دوست دارید یا اصلا زمانی عاشقش بوده اید؟! با بی بی کینگ -ملقب به پادشاه بلوز- آشنا هستید؟

معرفی فیلم ما، این بار در خصوص مادر موسیقی بلوز یعنی ما رینی Ma Rainey است.

خب، کمتر کسی تا زمان اعلام نامزدهای اسکارهای 2021 با نام مار رینی آشنا بود. اما وقتی به اسم عجیب و غریب Ma Raineys Black Bottom برخوردیم، دیگر مجبور شدیم، اندک اطلاعاتی در این مورد کسب کنیم.

فیلم بلک باتم ما رینی Ma Raineys Black Bottom سال جاری نامزد بهترین فیلم یا کارگردانی نشده، اما در رشته های خوبی مثل بهترین بازیگری مرد و زن به ترتیب برای بازی چادویک بوزمن و وایولا دیویس نامزد شده و علاوه بر آن در بخش بهترین طراحی لباس، بهترین طراحی صحنه و گریم هم نامزد است.

ما رینی آنقدر در موسیقی آمریکا بااعتبار است که در سال 1983 به عضویت تالار مشاهیر موسیقی بلوز درآمد و در سال 1990 به عنوان عضو جدید تالار مشاهیر راک اند رول معرفی شده است.

کارگردان فیلم جرج سی. ولف است. نویسنده فیلمنامه را روبن سانتیاگو هادسن بر عهده داشته که کارش اقتباسی است از نمایشنامه اگوست ویلسون بوده است

بازیگران فیلم اینها هستند: وایولا دیویس (مارینی)، چادویک بوزمن (لوی)، گلین تورمن (تولدو) کولمن دومینگو (کاتلر)، مایکل پاتس (اسلو درگ)

داستان این فیلم در سال 1927 روایت می گردد و ما به شهر شیکاگو می رویم؛ زمان و جایی که ما رینی با بازی وایولا دیویس قرار است تعدادی از بهترین ترانه های خود، از جمله ترانه عنوان فیلم یعنی Black Bottom را بخواند و در استودیویی در جنوب شهر ضبط کند.

دو مرد سفید پوست، یکی کارگزارش اروین (جرمی شموس) و دیگری، تهیه نماینده آلبوم استرادیونت (جانی کوین) نگرانند مبادا ما، سر وقت خود را نرساند یا اصلا نیاید.

ما، گروه نوازنده هایش از جمله نوازنده ترومپت، لوی (چادویک بوزمن) را یک به یک انتخاب نموده، که قبل از او رسیده اند و در انتظارش، طبقه پایین تمرین می نمایند ما رینی در فیلم شخصیتی بسیار کاریزماتیک پیدا نموده.

جالب است که همین وایولا دیویس در سال 2017 به خاطر بازی در فیلم Fences که آن هم اقتباسی از کار آگوست ویلسون بود نامزد شده بود. این بار او را زیر گریم سنگین باید ببینیم و از بازی اش لذت ببریم.

همان طور که می دانید چادویک بوزمن که بیشتر به خاطر بازی در نقش پلنگ سیاه مشهور است، چند وقت پیش به خاطر ابتلا به سرطان روده درگذشته و حالا نامش به عنوان یک بازیگر درگذشته در میان نامزدهای بهترین بازیگر مرد قرار داده شده.

فیلم ترکیبی از درد و لذت است. موسیقی سیاهان را نشان می دهد که موازی با سال های تبعیض نژادی در آمریکا از خود درد زاده می گردد و اوج می گیرد و خشم ها و آسیب ها را فریاد می زند.

در فیلم کاراکتر لوی با بازی چادویک بوزمن را بسیار درخشان می بینیم، در حالی که مونولوگ های دشواری را ادا می نماید و خاطره یک ترومای دوران کودکی اش را بیان می نماید، ما رینی را چالش طلب و مبارز برای حفظ ارزش ها می بینیم و لوی را یک آدم تطبیق پذیر حریص و پر جوش و خروش.

لوی به همکارانش می گوید که او برخلاف آن ها که به استخوانی که یک نفر جلویشان انداخته راضی هستند، حاضر است روحش را برای به حقیقت تبدیل کردن نقشه هایش به شیطان بفروشد. گرچه او در ظاهر خودش را یک جنگجوی پوست کلفت و یک سیاستمدار باهوش جلوه می دهد، اما همزمان خشم گداخته ای درست در زیر پوستش در انتظار انفجار قُل قُل می نماید.

لوی از این لحاظ کاراکتری حتی پیچیده تر از ما رینی دارد که تکلیفش با خودش روشن است و به همین خاطر است که بوزمن در آخرین بازی عمرش توانسته حی بازی عالی وایولا دیویس را تحت الشعاع برد.

دهه های اولیه یا حتی میانی قرن بیستم برای گروه های موسیقی سیاهپوست مشهور، دهه های غجیبی بود. در حالی که در اوج شهرت بودند و از نظر اقتصادی صندلی خوبی داشتند و مخاطب سفیدپوست عاشق و شیدا هم کم نداشتند، باز هم همواره جایی، چیز نقص داشت. چیزی که ما در فیلم Green Book هم دیده بودیم.

برای کسانی که فیلم ها تئاتریکال را دوست دارند، فیلم بسیار مناسب است.